کلمه طیّبه (ثواب گریه بر حضرت اباعبدالله(علیه السلام))
در سال های قبل از انقلاب (1357 ه.ش) عدّه ای از کج اندیشان و منحرفان (که در هر عصری وجود دارند) در مقام تخریب و تحریف مبانی اسلام و فضائل اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و کمرنگ جلوه دادن قضیه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) برآمدند. موضوع محضر استاد مرحوم حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت ـ رضوان الله تعالی علیه ـ مطرح شد، ایشان با استفاده از قرآن شریف و سنّت رسول الله(ص) با دلایل متقن و مستدل وجوب بهشت برای باکی حضرت ابا عبدالله(ع) را در چند جلسه بیان فرمودند و جمعی بیانات ایشان را نوشتند، امّا برادر بزرگوار و ارجمند مؤمن متّقی جناب آقای حاج سیّد حسین قطمیری ـ سلمه الله ـ که خود از افراد لایق و اهل این مطلب می باشند همّت گماشتند و مکتوبات را به نظر معظّم له رسانده و مورد تأیید ایشان واقع شد.