مسأله 2718 - اگر چیزى را که روح دارد از حیوان زنده جدا نمایند، مثلاً دنبه یا مقدارى گوشت از گوسفند زنده ببرند، نجس و حرام مى‏باشد.

 مسأله 2719 - پانزده چیز از حیوانات حلال گوشت، حرام است:

 1 - خون 2 - فضله 3 - نرى 4 - فَرج 5 - بچّه دان 6 - غُدَد که آن را دُشوُل مى‏گویند. 7 - تخم که آن را دنبلان مى‏گویند. 8 - چیزى که در مغز کلّه است و به شکل نخود مى‏باشد. 9 - مغز حرام که در میان تیره پشت است. 10 - پى که در دو طرف تیره پشت است. 11 - زهره دان 12 - سپرز (طحال) 13 - بول‏دان (مثانه) 14 - حدقه چشم 15 - چیزى که در میان سُم است و به آن ذات الاشاجع مى‏گویند. این در حیوانات بزرگ است. امّا در حیوانات کوچک یا پرندگان اگر چیزى از موارد یاد شده قابل تشخیص یا جدا کردن نیست خوردن آن اشکالى ندارد.

 مسأله 2720 - خوردن سرگین و آب دماغ حرام است و احتیاط واجب آن است که از خوردن چیزهاى خبیث دیگر که طبیعت انسان از آن متنفّر است اجتناب کنند، ولى اگر پاک باشد و مقدارى از آن به طورى با چیز حلال مخلوط شود که در نظر مردم نابود حساب شود، خوردن آن اشکال ندارد.

 مسأله 2721 - خوردن کمى از تربت حضرت سیدالشهداء(ع) براى شفا و خوردن گل داغستان و گل ارمنى براى معالجه، اگر علاج منحصر به خوردن اینها باشد، اشکال ندارد.

 مسأله 2722 - فرو بردن آب بینى و خلط سینه که در دهان آمده، حرام نیست. و نیز فرو بردن غذایى که موقع خلال کردن، از لاى دندان بیرون مى‏آید اگر طبیعت انسان از آن متنفّر نباشد، اشکال ندارد.

 مسأله 2723 - خوردن چیزى که براى انسان ضرر دارد حرام است، ولى اگر ضرر جزئى، موقّت یا کم باشد که عقلا اعتنا نکنند، حرام نیست.

 مسأله 2724 - خوردن گوشت اسب و قاطر و الاغ مکروه است و اگر کسى با آنها وطى کند، یعنى نزدیکى نماید حرام مى‏شوند و باید آنها را از شهر بیرون ببرند و در جاى دیگر بفروشند و وطى کننده پول و قیمت آن را به صاحبش بدهد و هرچه فروخت مال خود وطى کننده است.

 مسأله 2725 - اگر با گاو و گوسفند و شتر نزدیکى کنند، بول و سرگین آنها نجس مى‏شود و آشامیدن شیر آنها هم حرام است و باید بدون آن که تأخیر بیفتد آن حیوان را بکشند و بسوزانند و کسى که با آن وطى کرده پول آن را به صاحبش بدهد، بلکه اگر به بهیمه دیگرى هم نزدیکى کند، شیر آن حرام مى‏شود.

 مسأله 2726 - آشامیدن شراب و هر مست کننده‏اى و همچنین فقّاع حرام و در بعضى از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است، و اگر کسى آن را حلال بداند در صورتى که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن، تکذیب خدا و پیغمبر9 مى‏باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق‏(ع) روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى‏خورد عقل خود را از دست مى‏دهد و در آن موقع خدا را نمى‏شناسد و از هیچ گناهى باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمى‏دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمى‏کند و از زشتیهاى آشکار رو نمى‏گرداند و روح ایمان و خداشناسى از بدن او بیرون مى‏رود و روح ناقص خبیثى که از رحمت خدا دور است در او مى‏ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین، او را لعنت مى‏کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى‏شود و روز قیامت روى او سیاه است و زبان از دهانش بیرون مى‏آید و آب دهان او به سینه‏اش مى‏ریزد و فریاد تشنگى او بلند است.

 مسأله 2727 - نشستن سر سفره‏اى که در آن شراب مى‏خورند اگر انسان یکى از آنان حساب شود حرام است، و چیز خوردن از آن سفره نیز حرام است.

 مسأله 2728 - بر هر مسلمان واجب است مسلمان دیگرى را که نزدیک است از گرسنگى یا تشنگى بمیرد، نان و آب داده و او را از مرگ نجات دهد. و همچنین اگر آن شخص مسلمان نباشد ولى انسانى است که قتل او جایز نیست.