اوّل: دیوانگى.

 دوم: مرض خوره (جزام).

 سوم: مرض بَرَص.

 چهارم: کورى.

 پنجم: زمین گیر و شَل بودن به طورى که معلوم باشد.

 ششم: آن که افضا شده یعنى راه بول و حیض یا راه حیض و غائط او یکى شده باشد.

 هفتم: آن که گوشت، یا استخوانى یا غدّه‏اى در فرج او باشد که مانع نزدیکى‏شود.

 مسأله 2471 - اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او دیوانه است یا آلت مردى ندارد و نمى‏تواند وطى و نزدیکى نماید یا تخمهاى او را کشیده‏اند مى‏تواند عقد را به هم بزند. امّا اگر شوهر عنین باشد یک سال مهلت داده مى‏شود و زن بعد از آن مى‏تواند عقد را به هم بزند.

 مسأله 2472 - اگر مرد یا زن، بواسطه یکى از عیبهایى که در دو مسأله پیش گفته شد عقد را به هم بزند، باید بدون طلاق از هم جدا شوند.

 مسأله 2473 - اگر بواسطه آن که مرد عنین است و نمى‏تواند وطى و نزدیکى‏کند، زن عقد را به هم بزند شوهر باید نصف مهر را بدهد. ولى اگر بواسطه یکى از عیبهاى دیگرى که گفته شد، مرد یا زن عقد را به هم بزند، چنانچه مرد با زن نزدیکى نکرده باشد چیزى بر او نیست و اگر نزدیکى کرده، باید تمام مهر را بدهد.