احکام روزه مسافر
مسأله 1784 - مسافرى که باید نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند، نباید روزه بگیرد و مسافرى که نمازش را تمام مىخواند مثل کسىکه شغلش مسافرت یا سفر او سفر معصیت است، باید در سفر روزه بگیرد.
مسأله 1785 - مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. ولى اگر براى فرار از روزه باشد مکروه است و همچنین است مطلق سفر قبل از پایان شب بیست و سوم ماه رمضان، مگر این که سفر براى حج یا عمره یا به جهت ضرورتى باشد.
مسأله 1786 - اگر غیر روزه رمضان روزه معیّن دیگرى بر انسان واجب باشد بنابر احتیاط واجب نباید در آن روز مسافرت کند. و اگر در سفر باشد باید قصد کند که ده روز در جایى بماند و آن روز را روزه بگیرد ولى اگر نذر کرده باشد روز معیّنى را روزه بگیرد مىتواند در آن روز مسافرت نماید.
مسأله 1787 - اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معیّن نکند، نمىتواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر کند که روز معیّنى را در سفر روزه بگیرد باید آن را در سفر بجا آورد. و نیز اگر نذر کند روز معیّنى را چه مسافر باشد یا نباشد، روزه بگیرد باید آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگیرد.
مسأله 1788 - مسافر مىتواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدینه طیّبه روزه مستحبّى بگیرد.
مسأله 1789 - کسى که نمىداند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مسأله را بفهمد روزهاش باطل مىشود. و اگر تا مغرب نفهمد روزهاش صحیح است.
مسأله 1790 - اگر فراموش کند که مسافر است، یا فراموش کند که روزه مسافر باطل مىباشد و در سفر روزه بگیرد روزه او باطل است.
مسأله 1791 - اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نماید، باید روزه خود را تمام کند و اگر پیش از ظهر مسافرت کند، وقتى به حدّ ترخّص برسد یعنى به جایىبرسد که مردم شهر را نبیند یا صداى اذان را نشنود، نباید روزه آن روز را ادامه دهد و اگر پیش از آن روزه را باطل کند بنابر احتیاط، کفّاره نیز بر او واجب است.
مسأله 1792 - اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایى برسد که مىخواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه کارى که روزه را باطل مىکند انجام نداده، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نیست.
مسأله 1793 - اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، یا به جایى برسد که مىخواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.
مسأله 1794 - مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روزه ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملاً خود را سیر کند.