اوّل: آن که اسلحه شکار مثل کارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد که بواسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره کند و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانى را شکار کنند پاک نمى‏شود و خوردن آن هم حرام است مگر اینکه او را زنده دریابند و ذبح کنند. و اگر حیوانى را با تفنگ شکار کنند، چنانچه گلوله آن تیز باشد که در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره کند پاک و حلال است و اگر گلوله تیز نباشد بلکه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بکشد، یا بواسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد پاک و حلال بودنش اشکال دارد.

 دوم: کسى که شکار مى‏کند باید مسلمان باشد یا بچّه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد و اگر کافر یا کسى که اظهار دشمنى با اهل بیت پیغمبر(ص) مى‏کند، حیوانى را شکار نماید، آن شکار حلال نیست.

 سوم: اسلحه را براى شکار کردن حیوان به کار برد و اگر مثلاً جایى را نشان کند و اتّفاقاً حیوانى را بکشد، آن حیوان پاک نیست و خوردن آن هم حرام است. ولى اگر به قصد حیوان مخصوصى تیراندازى کند و بجاى آن حیوان دیگرى را بکُشد حلال است.

 چهارم: در وقت به کار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شکار حلال نمى‏شود و چنانچه قبل از خوردن به هدف نام خدا را ببرد نیز کافى است، ولى اگر فراموش کند اشکال ندارد.

 پنجم: وقتى به حیوان برسد که مرده باشد، یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است.

 مسأله 2695 - اگر دو نفر حیوانى را شکار کنند و یکى از آنان مسلمان و دیگرى کافر باشد یا یکى از آن دو نام خدا را ببرد و دیگرى عمداً نام خدا را نبرد آن حیوان حلال نیست.

 مسأله 2696 - اگر بعد از آن که حیوانى را تیر زدند مثلاً در آب بیفتد و انسان بداند که حیوان بواسطه تیر و افتادن در آب جان داده، حلال نیست. بلکه اگر شکّ کند که فقط با تیر بوده یا نه، حلال نمى‏باشد.

 مسأله 2697 - اگر با سگ غصبى یا اسلحه غصبى حیوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال خود او مى‏شود ولى گذشته از این که گناه کرده، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحبش بدهد.

 مسأله 2698 - اگر با شمشیر یا چیز دیگرى که شکار کردن با آن صحیح است با شرطهایى که گفته شد، حیوانى را دو قسمت کنند و سر و گردن در یک قسمت بماند و انسان وقتى برسد که حیوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است اگر به همین قطع کردن جان داده باشد. و اگر حیوان زنده باشد و وقت تنگ باشد براى سر بریدن به آداب شرع، باز هم هر دو قسمت آن حلال است. و اگر وقت باشد براى سر بریدن، آن قسمت که در آن سر نیست حرام است و آن قسمت دیگر اگر سر آن را به دستورى که در شرع معیّن شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بریدن سرش زنده باشد، اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.

 مسأله 2699 - اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگرى که شکار کردن با آن صحیح نیست حیوانى را دو قسمت کنند، قسمتى که سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى که سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و سر آن را به دستورى که در شرع معیّن شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بریدن سرش زنده باشد، اگرچه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.

 مسأله 2700 - اگر حیوانى را شکار کنند، یا سر ببرند و بچّه زنده‏اى از آن بیرون آید چنانچه آن بچّه را بدستورى که در شرع معیّن شده سر ببرند، حلال وگرنه حرام مى‏باشد.

 مسأله 2701 - اگر حیوانى را شکار کنند یا سر ببرند و بچّه مرده‏اى از شکمش بیرون آورند، چنانچه خلقت آن بچّه کامل باشد و مو یا پشم در بدنش روییده باشد پاک و حلال است، و این در صورتى است که در اثر کشتن مادرش مرده باشد، و اگر پیش از کشتن مادر مرده باشد نجس و حرام است.