نیّت زکات
مسأله 2027 - انسان باید زکات را به قصد قربت یعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نیّت معیّن کند که آنچه را مىدهد زکات مال است، یا زکات فطره. ولى اگر مثلاً زکات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نیست معیّن کند چیزى را که مىدهد زکات گندم است یا زکات جو.
مسأله 2028 - کسى که زکات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زکات بدهد و نیّت هیچ کدام آنها را نکند، چنانچه چیزى را که داده هم جنس یکى از آنها باشد، زکات همان جنس حساب مىشود و اگر هم جنس هیچ کدام آنها نباشد، به همه آنها قسمت مىشود پس کسى که زکات چهل گوسفند و زکات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلاً یک گوسفند از بابت زکات بدهد و نیّت هیچ کدام آنها را نکند، زکات گوسفند حساب مىشود، ولى اگر مقدارى نقره بدهد، به زکاتى که براى گوسفند و طلا بدهکار است تقسیم مىشود.
مسأله 2029 - اگر کسى را وکیل کند که زکات مال او را بدهد همین اندازه که مالک نیّت داشته باشد کافى است، خواه وکیل نیّت کند یا نه. و همین که مالک به وکیل مىگوید این زکات را به فقیر بدهد نیّت است.
مسأله 2030 - اگر مالک یا وکیل او بدون قصد قربت زکات را به فقیر بدهد و پیش از آن که آن مال از بین برود، خود مالک، نیّت زکات کند، زکات حساب مىشود.