چرا پیامبر(ص) و امامان شیعه(ع) زنهای زیادی داشته اند؟از جمله شعار پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) عدالت در همه زمینه ها بود و هدف او تهذیب و تزکیه یعنی از بین بردن رذایل اخلاقی و آراسته شدن به خُلقیّات نیکو و تذکّر به مردم که خدای همه یکی است؛ کسی را بر کسی فضیلتی نیست مگر به تقوی.
این شعارها و ادعاها ابتداءاً لازم است از خود پیامبر(صلّی الله علیه و آله) ظاهر شود و از جمله بهترین مواردی که می تواند ظهور آن باشد منزل و همسر است، پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) توانست طوری زندگی کند که با داشتن زنهای متعدّد و خُلقیّات متفاوت همه از او راضی بودند و با آنکه از یکدیگر فاصله چندی نداشتند، دعوایی و شکایتی از یکدیگر نقل نشده است.
اضافه اینکه پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) حاکم مسلمین است و دارای قدرت است و غالباً محل جمع آوری اموال و غنائم است و هیچ وقت مزیّتی برای خویش و زنهای خویش قائل نگردید، با وجودی که طبع زن به دنیا و زینتهای آن متمایل است؛ و درعین حال طوری با آنها معامله می کرد که زنها از روش حضرت راضی و خشنود بودند و مردم نیز راضی و خشنود بودند.
به نظر می رسد جمع اجرای عدالت و بروز خلق نیکو و زهد و عبادت و جهاد با وجود داشتن زنهای متعدد که غالباً انسان را به راحتی در دنیا و خوشگذرانی و بیرون شدن از عدالت می کشاند، معجزه ای است از معجزات بی شمار ایشان.
و همین است فلسفه بعضی از ائمه اطهار(علیهم السلام) که به تعدد زوجات ذکر شده اند.
آیا انتخاب پیامبر(ص) به پیامبرى، اکتسابى بوده یا انتصابى؟انتخاب پیامبران و پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) از ناحیه پروردگار و انتصابی است. البته سعی و کوشش آنها در تحصیل رضای پروردگار نتیجه حتمی دارد؛ و مقام و رتبه آنها با سعی و کوشش در بندگی پروردگار ملازم است.
آیات احکام، جزء آیات محکم اند یا متشابه؟آیات مربوط به احکام، جزء محکمات هستند، امّا بعضی فروعات که از آنها استنباط می‌شود و ظهور ندارد، در حکم متشابهات می‌شود که احتیاج به تبیین آن به وسیله‌ی سنّت دارد.
چرا روحانیون طرح لباس خود را عوض نمی کنند؟واضح است که هر صنفی از جامعه برای اینکه شناخته شوند دارای لباس مخصوصی می باشند و در طول تاریخ این رویّه ثابت بوده است. خصوصاٌ در مورد اهل علم که محل رجوع عامه مردم در مسائل دینی می باشند و این شکل لباس شبیه به لباس پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) و ائمه اطهار (علیهم السلام) می باشد و تغییر لباس راه چاره نبوده و حکایت از ضعف روحیه و عدم استقامت در راهی که انتخاب کرده اند می باشد.
خیر؛ ملاک این است که تصاویر محرک شهوت نباشد و موسیقی که مخصوص مجالس لهو و لعب است نباشد.
تیغ زدن صورت برای جوانانی که هنوز مویشان زبر نشده و به حالت موی نازک است، چه حکمی دارد؟اگر در عرف جامعه به آن ریش اطلاق نشود، اشکال ندارد.
اگر همیشه و علنی حرام مرتکب می شود، گفتن آن، غیبتِ حرام نیست و اشکال ندارد؛ ولی اگر مخفیانه و یا گهگاه مرتکب می شود، نباید او را غیبت کرد.
به این صورت نبوده است بلکه بر شن و خاک زمین و یا فرشهایی که از برگ درخت نخل درست می کردند سجده می نمودند، و نقل شده که حضرت زین العابدین(علیه السلام) مقداری خاک قبر حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) را به همراه داشتند و برای سجده از آن استفاده می کردند، و بعدها مردم تربت را با آب مخلوط کردند و مرسوم شد که مهر برای سجده به همراه داشته باشند.
تفسیر، بیان معانی ظاهری لفظ است و تأویل، بیان معانی حقیقی و باطنی آن.
به همین جهت تأویل أخصّ از تفسیر است؛ لذا هر کسی علم تأویل ندارد:
«و ما یعلم تأویله الاّ الله و الراسخون فی العلم...» (آل عمران، 7)
«و نمی داند تأویل آن (آیات متشابه قرآن) را کسی مگر خداوند و استواران در علم...».
تفسیر چنانچه مبتنی بر کلام خداوند باشد که فهم قرآن با قرآن است صحیح است؛ چون «القرآن یفسّر بعضُه بعضاً»، و همچنین اگر مبتنی بر کلام رسول الله(صلّی الله علیه و آله) باشد؛ چون پیامبر برگزیده حق تعالی جهت تبیین مراد وحی است.
از ملاکهای دیگر صحّت تفسیر، استناد آیه ای و بیان آیه ای با تمسّک به کلام اهل بیت(علیهم السلام) است؛ چون حضرت ختمی مرتبت حضرات را به عنوان «ثقل کبیر» در کنار «ثقل اکبر » (قرآن کریم) قرار داده اند؛ لذا حضرات معصومین(صلوات الله علیهم أجمعین) قرآن ناطق هستند و کلامشان در حقیقت باطن قرآن است.
چنانچه مفسّر در طول تفسیر خود مستندات سه گانه فوق (قرآن، کلام پیامبر و کلام اهل بیت) را رعایت ننماید و به رأی و نظر علیل خود استناد کند؛ بدون توجه به منابع سه گانه مذکور، این گونه بیان در قرآن تفسیر به رأی است که غیر صحیح و غیر قابل اعتنا می باشد.
اقامه عزای حضرت سیّدالشهداء(علیه السلام) از أفضل اعمال بوده و آنچه در روایات آمده «بکاء، إبکاء و تباکی» است؛ امّا سنّتهای عزاداری که در بلاد مختلف وجود دارد، اشکال ندارد.
آیا سادات فاسق را هم باید احترام کرد؟ احترام باید زبانى باشد یا شامل کمک مالى نیز مى شود؟احترام سادات، شامل فاسق نیز مى شود؛ البته با در نظر گرفتن وجوب امر به معروف و نهى از منکر و احترام به هر دو صورت مى باشد.
رعایت قوانین عمومی عقلا لازم است و اگر رعایت نکردن موجب ضرر به غیر شود، ضمان آور است.
اگر منع نشده و لطمه ای به سازمانی که برای آن کار می کنید یا ارباب رجوع نمی زند، اشکال ندارد.
چند سال پیش به طور سهوی خسارتی را به ماشینی وارد کرده و جبران نکردم؛ اکنون آدرسی هم از او ندارم. تکلیف چیست؟مبلغ خسارت را از طرف صاحبش صدقه بدهید.
اگر دور ریختنی باشد یا مسئول سازمان اجازه بدهد، اشکال ندارد.